Wel jammer. Speciaal voor jou hadden we een perstribune neergezet op een rolsteiger van 10 meter hoog. Je had dan alle wedstrijden kunnen overzien en rustig kunnen schrijven. Je had met Riet via rooksignalen kunnen communiceren over je bestellingen voor de kantine. Je had....Het had zo mooi kunnen zijn.

Ook Bert’s blogmaatje Maarten moeten we regelmatig missen deze week. Tijdens een bakkie koffie fulmineerde hij openlijk over zijn tomeloze ambities. Samen met zijn Suus wil hij op z’n vijftigste met pensioen met zes nullen op de bankrekening. Vandaar dat hij nu voetbaltrainer is geworden bij derdeklasser Always Forward (heel leuke club trouwens en betalen een stuk beter dan Grasshoppers) en dat Suzanne uitgerekend gisteren haar eigen bedrijf ‘Pannemans Privacy Service’ is gestart. ‘Always Forward met Pannemans Privacy Service’. De naam is in iedere geval veelbelovend…Wij wensen jullie natuurlijk heel veel succes. Gelukkig duurt het nog heel lang voordat jullie vijftig zijn!

Dus dan neem ik deze eerste blog van 2020 maar voor mijn rekening..

Terug naar het toernooi. Het was een dag met oude bekenden en goede debutanten. De jeugd heeft de toekomst maar…schrijf de oudjes ook niet af. Ed Jonker maakte zijn bravoure wederom waar met een overwinning in de mix met ‘zijn’ Saskia Rood. Dit was nog een lastige opgave in drie sets tegen Peter Nannings en Esther Wolda. Later op de dag ging het wat soepeler tegen Hoog-Oppers Gerard Ursem en Hans van der Plas. Met Mark Floris wist hij deze pot redelijk ruim te winnen.  Hans van der Plas werd wederom toegezongen door onze vrienden uit Slootdorp. Wesly en Niels moesten het opnemen tegen de Hoogwoudse kunstgrasshoppers Dave Neefjes en Nick Wagemakers. Niels verwarde af en toe zijn racket met de tennisbal. Regelmatig vloog het racket door de lucht. Of kwam het door de overvloedige hoeveelheid handdesinfectant? Na een spannende driesetter kwamen de Hoogwouders als trotse winnaars van het veld. Hun eerste wedstrijd ever! Zo zie je maar weer dat voetbal een uitstekende opleiding is voor tennis. Chapeau jongens.

Edwin Schilder en Patrick Beerepoot, vorig jaar nog finalisten in de heren enkel, moesten hun meerdere erkennen in Obdammers Ruud Krijnsen en Wilco Zwart. De mannen togen snel richting terras waar anderhalve meter afstand al snel werd verward met anderhalve meter bier. Ook het roken ging de mannen niet slecht af. Ze hadden nog niet door dat de rookpalen zijn verhuist naar de fietsenstalling. Roken schijnt overigens ook het coronavirus uit de keel weg te houden..

In de HD8 waren het Obdamse debutanten die de show stalen. Rik Borst en Wouter Ootes sleepten een overwinning uit het vuur tegen Hoog-Oppers Marcel Mak en Dick Zwagerman in drie lange sets. Naar verluid was het zelfs de eerst keer dat ze een racket in handen hadden. Nou dat geloof ik toch echt niet als ik ze bezig zag. Maar een beetje bravoure is Obdammers niet vreemd..

Echt tennis wordt gespeeld in de gemengd dubbel 4. Mirjam Koek en Koen Brommer namen het dapper op tegen de als eerste geplaatste Alexander (oftewel Ali) van den Berg en Romy Smit. Ondanks een aantal fantastische forehands van Koekie en nog betere backhands van onze nieuwbakken clubtrainer Koen waren ze niet opgewassen tegen de techniek en routine van Ali en Romy. Hoogtepunt van de dag was wel een lop die Koen ternauwernood kon belopen en tussen zijn benen terug speelde. De bal belande vervolgens op de lijn bij de tegenstander. Koen schrok er zelf van. De relatief makkelijke backhand waarmee hij het punt kon afmaken belande in het net. Overigens had ik geprobeerd Mirjam en Koen een handje te helpen. Toen ik Ali het (overigens prachtige) Taams koeltasje met inhoud overhandigde, zat daar een wesp op die Ali een gemene prik uitdeelde. Een beetje koelspray deed gelukkig wonderen want gelukkig kon hij gewoon de baan op. Ook vader Gerard Koek probeerde dochterlief nog te helpen door de netband wat omlaag te brengen maar ook dat mocht niet baten..

Je zult het altijd zien. Loop je de hele dag op schema en dan duren de laatste partijen het langst. Robbert Hof en Miranda Ruiter trokken in een marathonpartij tegen Sebastiaan Slot en Nathalie Keuter aan het langste eind. Naar verluid moest Robbert tijdens de derde set de kramp uit de kuiten van Miranda masseren. Robbert kwam overigens doodleuk zonder racket het park oplopen. Hij vroeg ons of zijn racket toevallig nog in de keet lag. Hij was ‘m vorig jaar vergeten mee te nemen. Nee hij lag niet in de keet maar wel in de gevonden voorwerpenkist tussen de achtergelaten natte handoeken en bezwete trainingsbroeken. Gelukkig was er genoeg alcoholspray op het park aanwezig om het racket wat op te frissen.

Het affiche met de mooiste namen was in de dames dubbel 8. Marieke Koster en Daniëlla Marquez Y Alemani namen het op tegen Linh Phan en Tanneke Pouwer. Marieke en Daniëlla wonnen in een spannende en lange driesetter.

Tja in een nieuw huis zijn altijd wat kleine gebreken. Pas op het einde van de avond kwam iemand erachter dat een aantal sleepmatten ontbraken! De meeste spelers vonden dit niet zo heel erg. Gelukkig wist Gerard Koek ze nog uit een zeecontainer op te diepen.

Ook de fonkelnieuwe terrasparasols hadden opstartproblemen. Trots kwam voorzitter Joost ze hoogstpersoonlijk opzetten want niemand had de cursus nog gehad. Het werd best wel wat fris  dus de heaters mochten ook wel aan. Toen vlogen de stoppen uit de meterkast! Gelukkig kwam conciërge Dennis Bakker op het lumineuze idee om ze niet allemaal tegelijk aan te zetten. Toen kon iedereen warmpjes de dag afsluiten.

Tot slot een compliment aan alle deelnemers en bezoekers. Geen wanklank gehoord over de coronamaatregelen. Zo’n vijftig keurig ingevulde contactformulieren. Sommigen (ik zal geen namen noemen) hadden wat moeite met de Engelse ingang van de kantine (links rijden). Ook waren er ineens allerlei mensen die samen bleken te wonen. Maar...met wat kleine aanmoedigingen en aanwijzingen her en der ging het uitstekend. Dank daarvoor! Misschien als Bert dit ziet en hoort komt hij toch nog even langs!

Als ik dit schrijf is het inmiddels een zonovergoten zondagmorgen en mag ik zo de baan op. Graag tot snel!

Frank