Uiteraard houd ik dan wel een beetje toernooi.nl in de gaten en zag dat de maandag voor de Hoog Oppers goed begonnen was. Gelijk om half zes overwinningen voor Peter Snel, Frank Wester en het koningskoppel Barry Bes met Ruud Nolten. Ruud heeft kosten nog moeite bespaard om op dit toernooi goed voor de dag te komen. Privé tennislessen, goed materiaal, imponerende sponsor uitingen op het park aangebracht, én het allerbelangrijkste, een goede maat uitgezocht. Ik hoor het Ruud zo zeggen: “je maat ken je uitkiezen hè!!!”. Toen ik rond negen uur nog een keer op mijn telefoon keek, zag ik dat Jack met Tiny en Stefanie met Rosalie hun potjes als Hoog Oppers zijnde ook winnend hadden afgesloten. Een historische avond leek in de maak voor de club.

Niets was echter minder waar. In het tweede deel van de avond werd het een ware uittocht van Hoog Oppers. Gerco Man, zondag nog uitblinkend achter de bar, kon het met Edwin Schilder niet bolwerken. Tennis is toch geen voetbal zullen we maar zeggen mannen. Barry Bes en Danny Jonkers hadden allebei een mix maat van buiten de club gezocht, maar het mocht niet baten. Na drie zware sets viel voor beiden het doek. In de heren dubbel 5 vonden toch gerenommeerde koppels als Koen met Duncan en Bas met Stefan hun Waterloo. Ook Niels Vlaar kon met Wouter Hoogland geen potten breken in de HD6.

Illustratief voor het tweede deel van de avond was dat om elf uur ook nog even alle lichten uit knalden. Blijkbaar stond de automatische timer nog op 23:00 uur. Gelukkig had Frank alles snel weer onder controle en konden de laatste partijen worden uitgespeeld.

Dinsdag was ik op tijd op het park. Miranda en Harry hadden alles onder controle en de partijen gingen redelijk bij tijds de baan op, ondanks best wel wat driesetters. Een paar partijen sprongen er toch wel uit. Allereerst die van Tiny en Anke. Ruim twee uur lang leken ze aan de verliezende hand te zijn. Eerste set in de tie break verloren en in de tweede set mocht de tegenpartij op 5 – 4 serveren voor de wedstrijd. Toch sleepten de dames er opnieuw een tie break uit en deze werd gewonnen. Dit gaf zo’n boost dat ook de derde set (vlotjes) werd binnengehaald en na een kleine drie uur konden de handen de lucht in.

De tweede pot die in het oog sprong was die tussen Richard Beerepoot en Dave de Koning tegen Langedijkers Vincent Smit en Rob van Stralen. Richard en Dave deden goed mee, maar liepen eigenlijk constant achter de feiten aan. Het leek dan ook op een regelmatige 6 - 3, 6 - 4 uit te draaien, maar 3 matchpoints op eigen service waren niet aan de Langedijkers besteed. Richard en Dave braken terug en een paar grote, voor Dave karakteristieke, brullen later, werd zelfs de tie break gewonnen en moest er een derde set gespeeld worden. Hierin namen Rob en Vincent snel een break voorsprong, welke zij nu wel wisten vast te houden en zodoende een rondje verder gaan.

Rond half negen kwamen Ries Grooteman en Jef Koomen, naast hun schoenen, het park op lopen. Deze mannen wonnen vorig jaar, eerlijk is eerlijk, op imponerende wijze de heren dubbel 6. In vier partijen werden er in totaal slechts negen games afgestaan. Dit wilden de mannen weten ook, want met de prijsuitreiking nam Jef zelfs het woord, alsof ze de hoogste categorie hadden gewonnen. Toen ik ze begroette wisten ze al even te melden dat ze dit jaar voor slechts acht verlies games gingen.

Na even wat speurwerk op het internet zag ik zelfs dat ze in de kleine 2 jaar dat ze met elkaar dubbelen, nog nooit een partij hebben verloren. Dat tennis vaak onvoorspelbaar kan zijn bleek maar weer, want toen ik na een kleine 20 minuten even bij hun baan ging kijken, kregen ze net een “bagel” om de oren. Ook in de tweede set kwamen ze een break achter, maar door verandering van tactiek (de ballen gingen volgens de tegenstanders ineens zo hoog de lucht in dat er bijna sneeuw aan zat), konden ze het tij nog net keren. De derde set was vervolgens een formaliteit voor Ries en Jef. In totaal kregen ze 15 games aan de broek, maar als je dan denkt dat de praatjes wat minder waren geworden heb je het goed mis. Termen als “we lieten de tegenstander er even aan ruiken” en “het publiek wil toch ook wat” vlogen over het tennis park. Ik verheug me nu al weer op hun volgende partij.

Uiteindelijk waren er op de dinsdag 11 driesetters in 25 partijen te noteren. De laatste bal werd om 10 minuten na middernacht geslagen en een mooie tennisavond lag weer achter ons…………

M2F